Lokata z loterią była oferowana od 20 kwietnia do 19 czerwca. Minimalna wartość depozytu wynosiła 5 tys. złotych.
Lokatę z loterią promowała kampania telewizyjna, której gwiazdą był hollywoodzki aktor Danny DeVito.
money.pl
(PAP)
Lokata z loterią była oferowana od 20 kwietnia do 19 czerwca. Minimalna wartość depozytu wynosiła 5 tys. złotych.
Lokatę z loterią promowała kampania telewizyjna, której gwiazdą był hollywoodzki aktor Danny DeVito.
money.pl
(PAP)
Minister finansów przedstawił rządowe pomysły na łatanie rosnącej dziury w państwowej kasie. I choć póki Jacek Rostowski (na zdjęciu) uspokaja, że w tym roku podatki nie urosną, to strażnik państwowej kasy nie wyklucza, że w 2010 roku stawki niektórych z nich mogą zostać zmienione.
VAT to łakomy kąsek Ale nie do ruszenia?
Najbardziej kusząca - z punktu widzenia rządzących - jest perspektywa podwyższenia podstawowej stawki VAT. Państwo czerpie bowiem najwięcej z wpływów z podatku od towarów i usług. W tegorocznym budżecie 118,5 z 303 mld zł dochodów budżetu to właśnie pieniądze z VAT-u.
Według szacunków podniesienie podstawowej stawki tylko o 1 pkt proc., do poziomu 23 proc. to w ciągu roku nawet 5 mld zł więcej w budżecie.
Choć dziś trudno to sobie wyobrazić, teoretycznie możliwa jest podwyżka nawet o 3 pkt. proc. Unijna dyrektywa mówi bowiem, że podstawowa stawka VAT nie może przekraczać 25 proc.
Gdyby - w obliczu nagłego i poważnego załamania finansów publicznych - rząd musiał zdecydować się na taki krok, do kasy państwa wpłynęłoby aż o 15 mld zł więcej niż obecnie.
By uzyskać podobny efekt - jak wyliczyli analitycy banku ING - wystarczyłoby podnieść o 1 pkt. proc. nie tylko podstawową stawkę VAT, ale też obniżoną - 7 proc. - którą obłożone są takie towary, jak: żywność, leki czy mieszkania. W sumie taka operacja dałaby budżetowi właśnie ok. 15 mld złotych.
Ale podwyżka VAT to tylko teoretycznie prosty sposób na szybkie łatanie dziury w budżecie. Prezydent Lech Kaczyński na pewno zawetuje ustawę zwiększającą obciążenia najuboższych Polaków. A Lewica takie weto poprze.
Akcyzą w dziurę. Rząd znów złupi kierowców?
Drugim podatkiem, którego podwyżkę już w tym roku brano pod uwagę, jest akcyza. Płacimy ją: gdy tankujemy i kupujemy alkohol lub papierosy.
W tym roku - mimo protestów producentów - rząd podnosił już stawki tego podatku m.in. na piwo i wódkę. Od lutego więcej płacą też palacze.
Zdaniem producentów kolejne podwyżki przyniosą skutek odwrotny od zamierzonego. Polacy zrezygnują z używek. W efekcie zmaleją wpływy do budżetu.
To może nie przekonać rządu, który do przyszłej podwyżki może wykorzystać wygodny pretekst. Osłabienie złotego spowodowało, że stawki podatku spadły poniżej wymaganego przez UE minimum. - Dlatego zmiany w akcyzie są niemal pewne - mówi Andrzej Rzońca, ekspert Forum Obywatelskiego Rozwoju.
Jest jeszcze akcyza na paliwa, która oprócz tego, że daje budżetowi najwięcej - w tym roku ma to być niemal połowa z 58 mld zł wpływów z akcyzy - to przy podwyżce dającej wymierne efekty, nie niesie ze sobą ryzyka spadku wpływów.
Z powodu paliwa droższego o 12,2 gr na litrze - akcyza wyższa o 10 gr plus VAT - Polacy nie zrezygnują z jazdy samochodem. A taka właśnie podwyżka dałaby budżetowi dodatkowe niemal 3 mld zł.
Gdy zestawimy ta kwotę z tą, którą można zyskać podnosząc stawkę VAT do 23 proc. okazuje się, że taka operacja dałaby ok. 8 mld zł. To niemal tyle samo, o ile rząd zwiększy tegoroczny deficyt.
Oznaczałoby to, że każda Polska rodzina dorzuciłaby się do przyszłorocznego budżetu po ok. 550 zł. Czyli po ok. 45 zł miesięcznie.
Gdyby VAT urósł do 25 proc. A akcyza na litrze benzyny, oleju napędowego i gazu LPG byłaby o 10 gr na litrze wyższa, to każda rodzina dorzuciłaby do wspólnej kasy nieco ponad 1200 zł rocznie więcej niż w tym roku. Czyli po ok. 100 zł miesięcznie.
VAT i akcyza to nie wszystko. Jest jeszcze składka rentowa
Podwyżki VAT i akcyzy to nie jedyne źródło, z którego rząd może uzyskać dodatkowe dochody. Według Andrzeja Rzońcy w grę wchodzi jeszcze podwyżka składki rentowej. Wydaje się to o tyle prawdopodobne, że SLD - które krytykowało zmiany wprowadzone przez Zytę Gilowską - może taki pomysł poprzeć. Szacowano, że obniżka wprowadzona przez rząd PiS pozbawiła budżet ok. 20 mld złotych.
Gdyby składka urosła z obecnych 6 do 13 procent - tyle wynosiła na początku 2007 roku - każdy z nas co miesiąc dostawałby - przy tych samych zarobkach brutto - od kilkudziesięciu do kilkuset złotych mniej niż dziś.
źródło Money.pl, wartości orientacyjne
W skali roku osoby zarabiające najmniej w tym scenariuszu straciłyby około 720 złotych. Przy zarobkach na poziomie pięciu tysięcy, fiskus zabrałby z pensji dodatkowe 2,4 tys. złotych.
Maciej Miskiewicz, (BARD)
Minister finansów przedstawił rządowe pomysły na łatanie rosnącej dziury w państwowej kasie. I choć póki Jacek Rostowski (na zdjęciu) uspokaja, że w tym roku podatki nie urosną, to strażnik państwowej kasy nie wyklucza, że w 2010 roku stawki niektórych z nich mogą zostać zmienione.
VAT to łakomy kąsek Ale nie do ruszenia?
Najbardziej kusząca - z punktu widzenia rządzących - jest perspektywa podwyższenia podstawowej stawki VAT. Państwo czerpie bowiem najwięcej z wpływów z podatku od towarów i usług. W tegorocznym budżecie 118,5 z 303 mld zł dochodów budżetu to właśnie pieniądze z VAT-u.
Według szacunków podniesienie podstawowej stawki tylko o 1 pkt proc., do poziomu 23 proc. to w ciągu roku nawet 5 mld zł więcej w budżecie.
Choć dziś trudno to sobie wyobrazić, teoretycznie możliwa jest podwyżka nawet o 3 pkt. proc. Unijna dyrektywa mówi bowiem, że podstawowa stawka VAT nie może przekraczać 25 proc.
Gdyby - w obliczu nagłego i poważnego załamania finansów publicznych - rząd musiał zdecydować się na taki krok, do kasy państwa wpłynęłoby aż o 15 mld zł więcej niż obecnie.
By uzyskać podobny efekt - jak wyliczyli analitycy banku ING - wystarczyłoby podnieść o 1 pkt. proc. nie tylko podstawową stawkę VAT, ale też obniżoną - 7 proc. - którą obłożone są takie towary, jak: żywność, leki czy mieszkania. W sumie taka operacja dałaby budżetowi właśnie ok. 15 mld złotych.
Ale podwyżka VAT to tylko teoretycznie prosty sposób na szybkie łatanie dziury w budżecie. Prezydent Lech Kaczyński na pewno zawetuje ustawę zwiększającą obciążenia najuboższych Polaków. A Lewica takie weto poprze.
Akcyzą w dziurę. Rząd znów złupi kierowców?
Drugim podatkiem, którego podwyżkę już w tym roku brano pod uwagę, jest akcyza. Płacimy ją: gdy tankujemy i kupujemy alkohol lub papierosy.
W tym roku - mimo protestów producentów - rząd podnosił już stawki tego podatku m.in. na piwo i wódkę. Od lutego więcej płacą też palacze.
Zdaniem producentów kolejne podwyżki przyniosą skutek odwrotny od zamierzonego. Polacy zrezygnują z używek. W efekcie zmaleją wpływy do budżetu.
To może nie przekonać rządu, który do przyszłej podwyżki może wykorzystać wygodny pretekst. Osłabienie złotego spowodowało, że stawki podatku spadły poniżej wymaganego przez UE minimum. - Dlatego zmiany w akcyzie są niemal pewne - mówi Andrzej Rzońca, ekspert Forum Obywatelskiego Rozwoju.
Jest jeszcze akcyza na paliwa, która oprócz tego, że daje budżetowi najwięcej - w tym roku ma to być niemal połowa z 58 mld zł wpływów z akcyzy - to przy podwyżce dającej wymierne efekty, nie niesie ze sobą ryzyka spadku wpływów.
Z powodu paliwa droższego o 12,2 gr na litrze - akcyza wyższa o 10 gr plus VAT - Polacy nie zrezygnują z jazdy samochodem. A taka właśnie podwyżka dałaby budżetowi dodatkowe niemal 3 mld zł.
Gdy zestawimy ta kwotę z tą, którą można zyskać podnosząc stawkę VAT do 23 proc. okazuje się, że taka operacja dałaby ok. 8 mld zł. To niemal tyle samo, o ile rząd zwiększy tegoroczny deficyt.
Oznaczałoby to, że każda Polska rodzina dorzuciłaby się do przyszłorocznego budżetu po ok. 550 zł. Czyli po ok. 45 zł miesięcznie.
Gdyby VAT urósł do 25 proc. A akcyza na litrze benzyny, oleju napędowego i gazu LPG byłaby o 10 gr na litrze wyższa, to każda rodzina dorzuciłaby do wspólnej kasy nieco ponad 1200 zł rocznie więcej niż w tym roku. Czyli po ok. 100 zł miesięcznie.
VAT i akcyza to nie wszystko. Jest jeszcze składka rentowa
Podwyżki VAT i akcyzy to nie jedyne źródło, z którego rząd może uzyskać dodatkowe dochody. Według Andrzeja Rzońcy w grę wchodzi jeszcze podwyżka składki rentowej. Wydaje się to o tyle prawdopodobne, że SLD - które krytykowało zmiany wprowadzone przez Zytę Gilowską - może taki pomysł poprzeć. Szacowano, że obniżka wprowadzona przez rząd PiS pozbawiła budżet ok. 20 mld złotych.
Gdyby składka urosła z obecnych 6 do 13 procent - tyle wynosiła na początku 2007 roku - każdy z nas co miesiąc dostawałby - przy tych samych zarobkach brutto - od kilkudziesięciu do kilkuset złotych mniej niż dziś.
źródło Money.pl, wartości orientacyjne
W skali roku osoby zarabiające najmniej w tym scenariuszu straciłyby około 720 złotych. Przy zarobkach na poziomie pięciu tysięcy, fiskus zabrałby z pensji dodatkowe 2,4 tys. złotych.
Maciej Miskiewicz, (BARD)
Nieznacznie tańsze niż przed miesiącem były oferty sprzedaży mieszkań w Poznaniu (-1,1), Warszawie (-1 proc.) i Katowicach (-0,7 proc.). 1,5-procentowy wzrost średniej ceny ofertowej zanotował Kraków. O 1,1 proc. wyższa była średnia cena mieszkań wystawionych do sprzedaży w maju w Białymstoku, a o 0,8 proc. w Łodzi.
tab
Stabilne kredyty złotowe
Od ostatniego wspólnego raportu Oferty.net i Open Finance (20 maja) trzymiesięczne stopy WIBOR wzrosły o 6 pkt bazowych do 4,62 proc. przy czym praktycznie od końca maja pozostają one stabilne na obecnym poziomie. Od połowy kwietnia stopa WIBOR wzrosła o 50 pkt, ponieważ banki operujące na rynku międzybankowym uznały, że Rada Polityki Pieniężnej zakończyła w I kwartale br. cykl obniżek stóp procentowych.
Obecna sytuacja nie wymaga jednak dalszego wzrostu stóp WIBOR, ponieważ rynek pieniężny jako taki jest dostatecznie płynny, a ostatnie dane i przewidywania nie wskazują na ryzyko wzrostu inflacji w przyszłości. Dlatego można sądzić, że sytuacja na rynku pieniężnym pozostanie stabilna, lub ewentualnie ulegnie poprawie z punktu widzenia osób posiadających kredyty złotowe, których oprocentowanie zależne jest od stóp WIBOR. Poprawa będzie możliwa, jeśli rynek uzyska przekonanie, że RPP wróci do obniżek stóp procentowych. Analitycy Grupy Noble Bank spodziewają się obniżek o 50 pkt przed końcem roku, co sprowadziłoby trzymiesięczny WIBOR z powrotem w okolice 4,10 proc. i obniżyło raty istniejących kredytów hipotecznych o ok. 5 proc.
tab
Według Emila Szwedy z Open Finance nie jest natomiast przesądzone, że skorzystają na tym nowi kredytobiorcy. W ostatnich miesiącach proces podnoszenia marż kredytowych w bankach zatrzymał się (w odniesieniu do kredytów hipotecznych), lecz nie jest pewnym, na jak długo. Współczynniki wypłacalności banków nadal utrzymują się na niskich poziomach i w najbliższym czasie brak jest przesłanek dotyczących możliwości ich poprawy. W szczególności wypłata dywidendy przez PKO BP w kwocie 2,9 mld PLN może dodatkowo - choć czasowo - ograniczyć zdolność sektora do udzielania kredytów. Dlatego nie da się wykluczyć, że przeciętna marża od kredytu z niskim lub zerowym wkładem własnym wzrośnie z obecnych 3,2 proc. (mediana), co byłoby dla przyszłych kredytobiorców przeciwwagą dla oczekiwanych decyzji RPP.
Wyższe raty kredytowe we frankach
Od ostatniego raportu (20 maja) do 17 czerwca kurs franka wzrósł z 2,875 do 3,0 PLN czyli o 4,3 proc. i w takim właśnie stosunku wzrosły raty kredytów hipotecznych nominowanych w tej walucie, co potwierdzają wyliczenia Open Finance. Zmienność kursu walutowego pozostanie w najbliższym czasie głównym czynnikiem wpływającym na wysokość rat kredytów, ponieważ Narodowy Bank Szwajcarii (SNB) nie ma możliwości dalszego obniżania stóp procentowych, a rozpoczęcie cyklu podwyżek wydaje się być dość odległe (i sprzeczne z deklaracjami samego SNB).
Jak się okazuje, próby wpłynięcia SNB na osłabienie franka wobec euro przez interwencje walutowe okazały się mało skuteczne, lub też obecny poziom notowań tej pary uznawany jest już za satysfakcjonujący dla władz banku centralnego (obecny kurs jest o 3 proc. niższy od dołka z 10 marca).
Nie widać powodów, dla których w najbliższym czasie miałoby nastąpić pogorszenie lub poprawienie sytuacji na rynku walutowym (z punktu widzenia posiadaczy kredytów walutowych). Złoty pozostaje słaby, a jedynym czynnikiem wzrostu jego wartości może być poprawa bilansu handlowego. Jednak ze względu na spadek eksportu (szybszy niż importu) nie jest to obecnie czynnik wywierający dostatecznie dużą presję na umocnienie złotego. Taką presję mógłby wywołać napływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych i choć Polska ma warunki do tego, by przyciągać inwestorów, to jednocześnie światowy kryzys gospodarczy powstrzymuje powstawanie nowych inwestycji na całym świecie (nie tylko w Polsce). Stabilny, choć wysoki kurs franka, może się więc utrzymywać przez kilka miesięcy, jednak w dłuższym terminie wyższe jest prawdopodobieństwo spadku jego notowań.
Mniej zakupów "na wyrost"
Ograniczenie dostępności kredytów hipotecznych oraz spowolnienie gospodarcze skutkujące coraz częstszymi obawami o zatrudnienie i przyszłe dochody sprawiają, że osoby decydujące się na zakup mieszkania zdecydowanie racjonalniej podchodzą do kwestii jego wielkości i ceny. Zdaniem Marcina Drogomireckiego z serwisu Oferty.net, klienci szukają teraz przede wszystkim mieszkań takich, które odpowiadają ich rzeczywistym potrzebom i realnym możliwościom finansowym. Moda na kupowanie mieszkań "na wyrost" minęła.
W takiej sytuacji znów zaobserwować można wzrost zainteresowania mieszkaniami o mniejszych powierzchniach, o mniejszej liczbie pokoi. Z uwagi na najniższe ceny największą popularnością cieszą się mieszkania jedno- i dwupokojowe. Ich wybór jest obecnie duży a rozpiętość średnich cen - biorąc pod uwagę różne miasta - ogromna. Widać to szczególnie na przykładzie Warszawy i bądź co bądź nie tak odległej Łodzi; w stolicy ceny kawalerek są ponad dwukrotnie wyższe.
Znamienny jest także fakt, że wartość dwóch kawalerek w Poznaniu jest niższa od średniej ceny mieszkania 2-pokojowego w Warszawie.
tab
Rynek wtórny sprzedaży mieszkań w Warszawie
Ceny mieszkań w Warszawie są niezmiennie jednymi z najdroższych w Polsce. Droższe pozostają tylko apartamenty w kurortach nad morzem i w górach. Jednak ostatni rok przyniósł nie tylko wyraźny spadek cen (-8,1 proc.) ale też istotne zmiany w strukturze podaży ofert w stolicy. Analiza ofert publikowanych w serwisie Oferty.net wskazuje na zdecydowany wzrost udziału mieszkań, których cena ofertowa nie przekracza 7000 PLN za m kw.. W kwietniu 2008 roku wynosił on 6,3 proc. a w maju br. już 15,6 proc. Jednocześnie zdecydowanie, bo o blisko połowę, zmniejszył się udział ofert w cenie pow. 11 000 PLN; w kwietniu 2008 taką cenę ofertową miała niemal co piąta nowa oferta (18,9 proc.) a w maju br. już tylko jedna na dziesięć (10,8 proc.).
interia.pl
Nieznacznie tańsze niż przed miesiącem były oferty sprzedaży mieszkań w Poznaniu (-1,1), Warszawie (-1 proc.) i Katowicach (-0,7 proc.). 1,5-procentowy wzrost średniej ceny ofertowej zanotował Kraków. O 1,1 proc. wyższa była średnia cena mieszkań wystawionych do sprzedaży w maju w Białymstoku, a o 0,8 proc. w Łodzi.
tab
Stabilne kredyty złotowe
Od ostatniego wspólnego raportu Oferty.net i Open Finance (20 maja) trzymiesięczne stopy WIBOR wzrosły o 6 pkt bazowych do 4,62 proc. przy czym praktycznie od końca maja pozostają one stabilne na obecnym poziomie. Od połowy kwietnia stopa WIBOR wzrosła o 50 pkt, ponieważ banki operujące na rynku międzybankowym uznały, że Rada Polityki Pieniężnej zakończyła w I kwartale br. cykl obniżek stóp procentowych.
Obecna sytuacja nie wymaga jednak dalszego wzrostu stóp WIBOR, ponieważ rynek pieniężny jako taki jest dostatecznie płynny, a ostatnie dane i przewidywania nie wskazują na ryzyko wzrostu inflacji w przyszłości. Dlatego można sądzić, że sytuacja na rynku pieniężnym pozostanie stabilna, lub ewentualnie ulegnie poprawie z punktu widzenia osób posiadających kredyty złotowe, których oprocentowanie zależne jest od stóp WIBOR. Poprawa będzie możliwa, jeśli rynek uzyska przekonanie, że RPP wróci do obniżek stóp procentowych. Analitycy Grupy Noble Bank spodziewają się obniżek o 50 pkt przed końcem roku, co sprowadziłoby trzymiesięczny WIBOR z powrotem w okolice 4,10 proc. i obniżyło raty istniejących kredytów hipotecznych o ok. 5 proc.
tab
Według Emila Szwedy z Open Finance nie jest natomiast przesądzone, że skorzystają na tym nowi kredytobiorcy. W ostatnich miesiącach proces podnoszenia marż kredytowych w bankach zatrzymał się (w odniesieniu do kredytów hipotecznych), lecz nie jest pewnym, na jak długo. Współczynniki wypłacalności banków nadal utrzymują się na niskich poziomach i w najbliższym czasie brak jest przesłanek dotyczących możliwości ich poprawy. W szczególności wypłata dywidendy przez PKO BP w kwocie 2,9 mld PLN może dodatkowo - choć czasowo - ograniczyć zdolność sektora do udzielania kredytów. Dlatego nie da się wykluczyć, że przeciętna marża od kredytu z niskim lub zerowym wkładem własnym wzrośnie z obecnych 3,2 proc. (mediana), co byłoby dla przyszłych kredytobiorców przeciwwagą dla oczekiwanych decyzji RPP.
Wyższe raty kredytowe we frankach
Od ostatniego raportu (20 maja) do 17 czerwca kurs franka wzrósł z 2,875 do 3,0 PLN czyli o 4,3 proc. i w takim właśnie stosunku wzrosły raty kredytów hipotecznych nominowanych w tej walucie, co potwierdzają wyliczenia Open Finance. Zmienność kursu walutowego pozostanie w najbliższym czasie głównym czynnikiem wpływającym na wysokość rat kredytów, ponieważ Narodowy Bank Szwajcarii (SNB) nie ma możliwości dalszego obniżania stóp procentowych, a rozpoczęcie cyklu podwyżek wydaje się być dość odległe (i sprzeczne z deklaracjami samego SNB).
Jak się okazuje, próby wpłynięcia SNB na osłabienie franka wobec euro przez interwencje walutowe okazały się mało skuteczne, lub też obecny poziom notowań tej pary uznawany jest już za satysfakcjonujący dla władz banku centralnego (obecny kurs jest o 3 proc. niższy od dołka z 10 marca).
Nie widać powodów, dla których w najbliższym czasie miałoby nastąpić pogorszenie lub poprawienie sytuacji na rynku walutowym (z punktu widzenia posiadaczy kredytów walutowych). Złoty pozostaje słaby, a jedynym czynnikiem wzrostu jego wartości może być poprawa bilansu handlowego. Jednak ze względu na spadek eksportu (szybszy niż importu) nie jest to obecnie czynnik wywierający dostatecznie dużą presję na umocnienie złotego. Taką presję mógłby wywołać napływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych i choć Polska ma warunki do tego, by przyciągać inwestorów, to jednocześnie światowy kryzys gospodarczy powstrzymuje powstawanie nowych inwestycji na całym świecie (nie tylko w Polsce). Stabilny, choć wysoki kurs franka, może się więc utrzymywać przez kilka miesięcy, jednak w dłuższym terminie wyższe jest prawdopodobieństwo spadku jego notowań.
Mniej zakupów "na wyrost"
Ograniczenie dostępności kredytów hipotecznych oraz spowolnienie gospodarcze skutkujące coraz częstszymi obawami o zatrudnienie i przyszłe dochody sprawiają, że osoby decydujące się na zakup mieszkania zdecydowanie racjonalniej podchodzą do kwestii jego wielkości i ceny. Zdaniem Marcina Drogomireckiego z serwisu Oferty.net, klienci szukają teraz przede wszystkim mieszkań takich, które odpowiadają ich rzeczywistym potrzebom i realnym możliwościom finansowym. Moda na kupowanie mieszkań "na wyrost" minęła.
W takiej sytuacji znów zaobserwować można wzrost zainteresowania mieszkaniami o mniejszych powierzchniach, o mniejszej liczbie pokoi. Z uwagi na najniższe ceny największą popularnością cieszą się mieszkania jedno- i dwupokojowe. Ich wybór jest obecnie duży a rozpiętość średnich cen - biorąc pod uwagę różne miasta - ogromna. Widać to szczególnie na przykładzie Warszawy i bądź co bądź nie tak odległej Łodzi; w stolicy ceny kawalerek są ponad dwukrotnie wyższe.
Znamienny jest także fakt, że wartość dwóch kawalerek w Poznaniu jest niższa od średniej ceny mieszkania 2-pokojowego w Warszawie.
tab
Rynek wtórny sprzedaży mieszkań w Warszawie
Ceny mieszkań w Warszawie są niezmiennie jednymi z najdroższych w Polsce. Droższe pozostają tylko apartamenty w kurortach nad morzem i w górach. Jednak ostatni rok przyniósł nie tylko wyraźny spadek cen (-8,1 proc.) ale też istotne zmiany w strukturze podaży ofert w stolicy. Analiza ofert publikowanych w serwisie Oferty.net wskazuje na zdecydowany wzrost udziału mieszkań, których cena ofertowa nie przekracza 7000 PLN za m kw.. W kwietniu 2008 roku wynosił on 6,3 proc. a w maju br. już 15,6 proc. Jednocześnie zdecydowanie, bo o blisko połowę, zmniejszył się udział ofert w cenie pow. 11 000 PLN; w kwietniu 2008 taką cenę ofertową miała niemal co piąta nowa oferta (18,9 proc.) a w maju br. już tylko jedna na dziesięć (10,8 proc.).
interia.pl
PLN WALUTY OGÓŁEM
(w mln zł)
maj 67.760,7 145.818,6 213.579,3
kwiecień 66.310,7 143.333,7 209.644,4
PAP/INTERIA.PL
PLN WALUTY OGÓŁEM
(w mln zł)
maj 67.760,7 145.818,6 213.579,3
kwiecień 66.310,7 143.333,7 209.644,4
PAP/INTERIA.PL
"To jest oczywiście sprawa każdej ze spółek i musi być negocjowana pomiędzy zarządem spółek a załogą; natomiast z naszej strony (...) nie ma zgody na takie proste ogólne podwyżki, jakie są proponowane w Enei" - dodał.
Związkowcy spółki Enea rozpoczęli w poniedziałek o godz. 7 rano dwugodzinny strajk ostrzegawczy, podczas którego pracownicy mieli powstrzymywać się od usuwania awarii poza sytuacjami nagłymi, takimi jak pożar. Protest objął województwa: wielkopolskie, zachodniopomorskie, kujawsko-pomorskie i lubuskie. Według przewodniczącego komisji międzyzakładowej NSZZ "Solidarność" Piotra Adamskiego, strajkowało ponad 3 tys. pracowników energetycznej spółki.
Adamski poinformował, że strajk miał związek z nieprzestrzeganiem przez spółkę Enea Operator podstawowych zasad prawa pracy; chodzi m.in. o brak corocznych podwyżek i przedłużanie umów na czas określony. Jeżeli protest nie przyniesie żadnego skutku, związkowcy zamierzają zorganizować strajk generalny - dodał.
Minister Grad zauważył również, że związki zawodowe Enei nie zgadzają się na prywatyzację spółki, mimo że w ubiegłym roku domagały się pisemnego zobowiązania do jej przeprowadzenia wraz z terminem.
Z uwagi na to, że nie wiedzieliśmy, jak się sytuacja rozwinie na rynkach finansowych, takiego oświadczenia nie chcieliśmy wydać. Ostatecznie (...) zobowiązałem się do tego, że spółka zostanie sprywatyzowana i że akcje, które będą w posiadaniu pracowników, będą mogły być sprzedawane na tych samych zasadach, na jakich będzie je sprzedawał Skarb Państwa, a dzisiaj słyszę, że związki zawodowe nie zgadzają się na prywatyzację - wyjaśnił minister.
Do końca tego roku Ministerstwo Skarbu Państwa planuje przeprowadzić drugi etap prywatyzacji spółki. W ramach ubiegłorocznej oferty publicznej inwestorzy objęli pakiet akcji, stanowiący ok. 23,5 proc. kapitału zakładowego; obecnie Skarb Państwa posiada 76,5 proc. akcji Enei.
Zarząd spółki Enea jest w trakcie sporu zbiorowego ze związkowcami. Według rzeczniczki poznańskiej firmy Ewy Katulskiej, zarząd jest gotowy do dalszych rozmów ze związkowcami. "Ostatnie rozmowy i spotkania nie przyniosły rezultatów, stąd dzisiejsza akcja protestacyjna, która jest kolejnym etapem sporu. Zarząd jest otwarty na dialog i chce rozmawiać, a obu stronom zależy na dojściu do porozumienia i zakończeniu sporu" - powiedziała.
źródło informacji: INTERIA.PL/PAP
"To jest oczywiście sprawa każdej ze spółek i musi być negocjowana pomiędzy zarządem spółek a załogą; natomiast z naszej strony (...) nie ma zgody na takie proste ogólne podwyżki, jakie są proponowane w Enei" - dodał.
Związkowcy spółki Enea rozpoczęli w poniedziałek o godz. 7 rano dwugodzinny strajk ostrzegawczy, podczas którego pracownicy mieli powstrzymywać się od usuwania awarii poza sytuacjami nagłymi, takimi jak pożar. Protest objął województwa: wielkopolskie, zachodniopomorskie, kujawsko-pomorskie i lubuskie. Według przewodniczącego komisji międzyzakładowej NSZZ "Solidarność" Piotra Adamskiego, strajkowało ponad 3 tys. pracowników energetycznej spółki.
Adamski poinformował, że strajk miał związek z nieprzestrzeganiem przez spółkę Enea Operator podstawowych zasad prawa pracy; chodzi m.in. o brak corocznych podwyżek i przedłużanie umów na czas określony. Jeżeli protest nie przyniesie żadnego skutku, związkowcy zamierzają zorganizować strajk generalny - dodał.
Minister Grad zauważył również, że związki zawodowe Enei nie zgadzają się na prywatyzację spółki, mimo że w ubiegłym roku domagały się pisemnego zobowiązania do jej przeprowadzenia wraz z terminem.
Z uwagi na to, że nie wiedzieliśmy, jak się sytuacja rozwinie na rynkach finansowych, takiego oświadczenia nie chcieliśmy wydać. Ostatecznie (...) zobowiązałem się do tego, że spółka zostanie sprywatyzowana i że akcje, które będą w posiadaniu pracowników, będą mogły być sprzedawane na tych samych zasadach, na jakich będzie je sprzedawał Skarb Państwa, a dzisiaj słyszę, że związki zawodowe nie zgadzają się na prywatyzację - wyjaśnił minister.
Do końca tego roku Ministerstwo Skarbu Państwa planuje przeprowadzić drugi etap prywatyzacji spółki. W ramach ubiegłorocznej oferty publicznej inwestorzy objęli pakiet akcji, stanowiący ok. 23,5 proc. kapitału zakładowego; obecnie Skarb Państwa posiada 76,5 proc. akcji Enei.
Zarząd spółki Enea jest w trakcie sporu zbiorowego ze związkowcami. Według rzeczniczki poznańskiej firmy Ewy Katulskiej, zarząd jest gotowy do dalszych rozmów ze związkowcami. "Ostatnie rozmowy i spotkania nie przyniosły rezultatów, stąd dzisiejsza akcja protestacyjna, która jest kolejnym etapem sporu. Zarząd jest otwarty na dialog i chce rozmawiać, a obu stronom zależy na dojściu do porozumienia i zakończeniu sporu" - powiedziała.
źródło informacji: INTERIA.PL/PAP
Decyzja KE wynika z faktu, że deficyt finansów publicznych Polski wyniósł 3,9 proc. PKB w 2008 roku, czyli powyżej dopuszczonej wartości referencyjnej 3 proc. Według majowych prognoz gospodarczych KE, tegoroczny deficyt w Polsce ma wzrosnąć do 6,6 proc. PKB, a przyszłoroczny przekroczy 7 proc. Oznacza to, że nie jest tymczasowy.
"Jeśli nie będzie środków korygujących, sytuacja poważnie się pogorszy" - przestrzegł unijny komisarz ds. gospodarczych i walutowych Joaquin"Gdyby prognozy wzrostu były takie, jak zakładał polski rząd, to termin na poprawę byłby krótszy. Ale dostałem informacje od polskiego ministra finansów Jacka Rostowskiego, że deficyt będzie raczej zgodny z naszymi prognozami, a nie takimi, jak mówił rząd, czyli 4,6 proc.; zaś wzrost będzie bliski zera. Biorąc pod uwagę nasze prognozy a także ponowną ocenę sytuacji przez polski rząd, uważamy, że odpowiedni termin to 2012 rok" - oświadczył komisarz.
Otwierając procedurę nadmiernego deficytu przeciwko Polsce, Komisja Europejska (KE) zaleciła poprawę kontroli wykonania budżetu. Unijny komisarz ds. gospodarczych i walutowych Joaquin Almunia wskazał, że polski rząd był zaskoczony zeszłorocznym deficytem finansów publicznych w wysokości 3,9 proc. PKB.
"Ostatnie doświadczenia pokazują nam, że kontrola budżetowa w Polsce musi być poprawiona. Fakt, że rząd nie był świadom, że na koniec zeszłego roku deficyt wyniósł 3,9 proc. pokazuje, że mechanizmy kontroli budżetowej nie funkcjonują sprawnie. Potrzebna jest poprawa" - powiedział Almunia.
Jego zdaniem, problemem jest stosowanie w Polsce metody kasowej przy obliczaniu deficytu, podczas gdy unijny standard to metoda memoriałowa, uwzględniająca zobowiązania do wydatków, które faktycznie nie zostały jeszcze poniesione.
"Cały nasz nadzór, metody księgowe, prognozy są oparte na (...) zasadach obliczania deficytu metodą memoriałową.(...), zaś Polska przywiązywała uwagę do liczb kasowych (...). Minister (finansów Jacek Rostowski) dowiedział się o tej różnicy w dniu, kiedy GUS powiadomił Eurostat, że deficyt wyniósł 3,9 proc. Spotkałem go i spytałem:
Jacek, co się dzieje? A on powiedział: muszę sprawdzić, to bardzo dziwne" - relacjonował dziennikarzom Almunia.
Przypomnijmy iż
Wydając w tym roku podobne decyzje, KE była łagodna wobec krajów członkowskich, które wraz z pogłębiającą się recesją zwiększyły swoje deficyty: dała czas Francji i Hiszpanii aż do 2012 r., a Irlandii do 2013 r., na zrównoważenie finansów publicznych. Niewykluczone jednak, że nakaże zrobić to Polsce do końca 2011 r., co byłoby zgodne z polskimi planami, zakładającymi wejście do strefy euro od 2012 r. Taką datę - do końca 2011 r. - podaje też Reuters, powołując się na dokument KE.
Zapowiadając tę decyzję w maju Komisja Europejska podkreśliła, że "przekroczenie dopuszczalnego pułapu wynika głównie z faktu, że niedawne dobre czasy zostały tylko w pewnym stopniu wykorzystane przez Polskę do konsolidacji finansów publicznych i reform po stronie wydatków, zwłaszcza w dziedzinie opieki społecznej" - głosi dokument KE.
Kto pokpił sprawę?
Unijny komisarz ds. gospodarczych i walutowych Joaquin Almunia wcześniej ubolewał, że rząd nie wykorzystał wzrostu PKB o 4,8 proc. do reform strukturalnych. Uspokajał jednak, że procedura, którą Polska była już objęta w latach 2004-2008, nie jest żadną karą, tylko ma pomóc wydobyć się z kryzysu.
KE przedstawi swoją tzw. rekomendację w tej sprawie unijnej Radzie Ekofin (ministrom finansów "27"). Wtedy Rada zdecyduje kwalifikowaną większością głosów o jej przyjęciu. Nadmierny deficyt nie jest sam w sobie przeszkodą w wejściu do systemu stabilizacji kursu ERM2, który jest dwuletnim "przedsionkiem" przed wstąpieniem do strefy euro. Co innego przyjęcie nowego kraju do strefy euro - tutaj KE, podobnie jak Europejski Bank Centralny i kraje członkowskie wykluczają poluzowanie kryteriów, wśród których jest obowiązek obniżenia deficytu poniżej 3 proc.
W kryzysie wszystkie kraje są skonfrontowane ze spadkiem wzrostu gospodarczego i dochodów do budżetu i jednocześnie prawie wszystkie podnoszą wydatki na pobudzenie gospodarcze - stąd nadmierne deficyty budżetowe.
Poza Polską, procedura nadmiernego deficytu ma być także otwarta wobec Malty, Rumunii i Litwy.
KE wszczęła już w lutym taką samą procedurę wobec czterech krajów: Francji, Hiszpanii, Irlandii i Grecji. Wcześniej otwarte procedury miały już Wielka Brytania i Węgry (które w środę dostaną nowy termin na zejście do 3 proc.).
W zeszłym tygodniu Almunia zapowiedział na jesień otwarcie procedury nadmiernego deficytu wobec kolejnych dziewięciu krajów.
źródło informacji: INTERIA.PL/PAP
Decyzja KE wynika z faktu, że deficyt finansów publicznych Polski wyniósł 3,9 proc. PKB w 2008 roku, czyli powyżej dopuszczonej wartości referencyjnej 3 proc. Według majowych prognoz gospodarczych KE, tegoroczny deficyt w Polsce ma wzrosnąć do 6,6 proc. PKB, a przyszłoroczny przekroczy 7 proc. Oznacza to, że nie jest tymczasowy.
"Jeśli nie będzie środków korygujących, sytuacja poważnie się pogorszy" - przestrzegł unijny komisarz ds. gospodarczych i walutowych Joaquin"Gdyby prognozy wzrostu były takie, jak zakładał polski rząd, to termin na poprawę byłby krótszy. Ale dostałem informacje od polskiego ministra finansów Jacka Rostowskiego, że deficyt będzie raczej zgodny z naszymi prognozami, a nie takimi, jak mówił rząd, czyli 4,6 proc.; zaś wzrost będzie bliski zera. Biorąc pod uwagę nasze prognozy a także ponowną ocenę sytuacji przez polski rząd, uważamy, że odpowiedni termin to 2012 rok" - oświadczył komisarz.
Otwierając procedurę nadmiernego deficytu przeciwko Polsce, Komisja Europejska (KE) zaleciła poprawę kontroli wykonania budżetu. Unijny komisarz ds. gospodarczych i walutowych Joaquin Almunia wskazał, że polski rząd był zaskoczony zeszłorocznym deficytem finansów publicznych w wysokości 3,9 proc. PKB.
"Ostatnie doświadczenia pokazują nam, że kontrola budżetowa w Polsce musi być poprawiona. Fakt, że rząd nie był świadom, że na koniec zeszłego roku deficyt wyniósł 3,9 proc. pokazuje, że mechanizmy kontroli budżetowej nie funkcjonują sprawnie. Potrzebna jest poprawa" - powiedział Almunia.
Jego zdaniem, problemem jest stosowanie w Polsce metody kasowej przy obliczaniu deficytu, podczas gdy unijny standard to metoda memoriałowa, uwzględniająca zobowiązania do wydatków, które faktycznie nie zostały jeszcze poniesione.
"Cały nasz nadzór, metody księgowe, prognozy są oparte na (...) zasadach obliczania deficytu metodą memoriałową.(...), zaś Polska przywiązywała uwagę do liczb kasowych (...). Minister (finansów Jacek Rostowski) dowiedział się o tej różnicy w dniu, kiedy GUS powiadomił Eurostat, że deficyt wyniósł 3,9 proc. Spotkałem go i spytałem:
Jacek, co się dzieje? A on powiedział: muszę sprawdzić, to bardzo dziwne" - relacjonował dziennikarzom Almunia.
Przypomnijmy iż
Wydając w tym roku podobne decyzje, KE była łagodna wobec krajów członkowskich, które wraz z pogłębiającą się recesją zwiększyły swoje deficyty: dała czas Francji i Hiszpanii aż do 2012 r., a Irlandii do 2013 r., na zrównoważenie finansów publicznych. Niewykluczone jednak, że nakaże zrobić to Polsce do końca 2011 r., co byłoby zgodne z polskimi planami, zakładającymi wejście do strefy euro od 2012 r. Taką datę - do końca 2011 r. - podaje też Reuters, powołując się na dokument KE.
Zapowiadając tę decyzję w maju Komisja Europejska podkreśliła, że "przekroczenie dopuszczalnego pułapu wynika głównie z faktu, że niedawne dobre czasy zostały tylko w pewnym stopniu wykorzystane przez Polskę do konsolidacji finansów publicznych i reform po stronie wydatków, zwłaszcza w dziedzinie opieki społecznej" - głosi dokument KE.
Kto pokpił sprawę?
Unijny komisarz ds. gospodarczych i walutowych Joaquin Almunia wcześniej ubolewał, że rząd nie wykorzystał wzrostu PKB o 4,8 proc. do reform strukturalnych. Uspokajał jednak, że procedura, którą Polska była już objęta w latach 2004-2008, nie jest żadną karą, tylko ma pomóc wydobyć się z kryzysu.
KE przedstawi swoją tzw. rekomendację w tej sprawie unijnej Radzie Ekofin (ministrom finansów "27"). Wtedy Rada zdecyduje kwalifikowaną większością głosów o jej przyjęciu. Nadmierny deficyt nie jest sam w sobie przeszkodą w wejściu do systemu stabilizacji kursu ERM2, który jest dwuletnim "przedsionkiem" przed wstąpieniem do strefy euro. Co innego przyjęcie nowego kraju do strefy euro - tutaj KE, podobnie jak Europejski Bank Centralny i kraje członkowskie wykluczają poluzowanie kryteriów, wśród których jest obowiązek obniżenia deficytu poniżej 3 proc.
W kryzysie wszystkie kraje są skonfrontowane ze spadkiem wzrostu gospodarczego i dochodów do budżetu i jednocześnie prawie wszystkie podnoszą wydatki na pobudzenie gospodarcze - stąd nadmierne deficyty budżetowe.
Poza Polską, procedura nadmiernego deficytu ma być także otwarta wobec Malty, Rumunii i Litwy.
KE wszczęła już w lutym taką samą procedurę wobec czterech krajów: Francji, Hiszpanii, Irlandii i Grecji. Wcześniej otwarte procedury miały już Wielka Brytania i Węgry (które w środę dostaną nowy termin na zejście do 3 proc.).
W zeszłym tygodniu Almunia zapowiedział na jesień otwarcie procedury nadmiernego deficytu wobec kolejnych dziewięciu krajów.
źródło informacji: INTERIA.PL/PAP
Najbardziej popularnymi formami zaspokajania potrzeb mieszkaniowych w przypadku grupy studentów jest wynajem pokoju (lub miejsca) w domu studenckim, wynajem mieszkania bądź miejsca w pokoju czy też kupno własnego "M".
Ta ostatnia forma dotyczy jednak niewielkiego odsetka studentów. Jest to związane głównie z brakiem posiadania stałej, dobrze płatnej pracy, która pozwoli zdobyć wymaganą przez banki zdolność kredytową.
Średnio za mkw. mieszkania na rynku wtórnym we Wrocławiu trzeba obecnie zapłacić 6 731 PLN (Tabela 1. przedstawia ceny mieszkań na wrocławskim rynku wtórnym, jakie kształtowały się od stycznia do kwietnia 2009 roku). Cena mkw. mieszkań od dewelopera kształtuje się z kolei na poziomie 7 831 PLN. Jest to więc bardzo duży wydatek. Tym bardziej, że część studentów nie ma pewności czy po zakończeniu studiów będzie chciała osiąść na stałe we Wrocławiu.
Tabela 1. Ceny mieszkań na rynku wtórnym we Wrocławiu od stycznia do kwietnia 2009 roku.
źródło: Oferty.net
Decydując się na zakup 50-metrowego mieszkania z wtórnego rynku nieruchomości przy oprocentowaniu 6,5% na 30 lub 40 lat nasza rata wyniesie odpowiednio 2149,03 i 2528,27 PLN (wartość uśredniona, oferta różni się w poszczególnych bankach). Kupując takie mieszkanie od dewelopera zapłacimy miesięczne o ok. 200-400 PLN więcej. Dokładne dane przedstawia poniższa tabela:
Tabela 2. Raty kredytu hipotecznego przy 30- i 40-letnim okresie spłaty.
źródło: http://kalkulator.kredyt-hipoteczny.biz.pl
Dlatego też większość wrocławskich studentów decyduje się na wynajem mieszkania bądź też pokoju w domu studenckim. Biorąc pod uwagę wariant drugi należy się liczyć z wydatkiem rzędu 280-400 PLN miesięcznie. Oczywiste jest, że decydując się na zamieszkanie ze współlokatorami koszty te będą niższe. Za pokój 2-osobowy opłata w domu studenckim wyniesie 300-380 PLN, natomiast w 3-osobowym 280-340 PLN miesięcznie. Wiadomo jednak, że ilość miejsc w akademikach jest ograniczona, dlatego studenci zmuszeni są do szukania mieszkań na rynku wynajmu.
Jak wynika z raportu Wynajem.pl średnia cena najmu za mkw. od stycznia do maja spadła o 3 zł. W styczniu 2009 roku wyniosła ona 41 PLN, w lutym 40 PLN, natomiast od marca do maja utrzymywała się na stałym poziomie i wyniosła 38 PLN. Przykładowo, w styczniu br. za wynajem 50-metrowego mieszkania zapłaciliśmy 2050 PLN, natomiast w czerwcu już 1900 PLN. Tak więc dla 50-metrowego mieszkania spadek czynszu wyniósł odpowiednio 150 PLN.
Tabela 3. Ceny w PLN/mkw. za wynajem mieszkania we Wrocławiu od stycznia do maja 2009 roku.
źródło: Wynajem.pl
Najbardziej popularnymi formami zaspokajania potrzeb mieszkaniowych w przypadku grupy studentów jest wynajem pokoju (lub miejsca) w domu studenckim, wynajem mieszkania bądź miejsca w pokoju czy też kupno własnego "M".
Ta ostatnia forma dotyczy jednak niewielkiego odsetka studentów. Jest to związane głównie z brakiem posiadania stałej, dobrze płatnej pracy, która pozwoli zdobyć wymaganą przez banki zdolność kredytową.
Średnio za mkw. mieszkania na rynku wtórnym we Wrocławiu trzeba obecnie zapłacić 6 731 PLN (Tabela 1. przedstawia ceny mieszkań na wrocławskim rynku wtórnym, jakie kształtowały się od stycznia do kwietnia 2009 roku). Cena mkw. mieszkań od dewelopera kształtuje się z kolei na poziomie 7 831 PLN. Jest to więc bardzo duży wydatek. Tym bardziej, że część studentów nie ma pewności czy po zakończeniu studiów będzie chciała osiąść na stałe we Wrocławiu.
Tabela 1. Ceny mieszkań na rynku wtórnym we Wrocławiu od stycznia do kwietnia 2009 roku.
źródło: Oferty.net
Decydując się na zakup 50-metrowego mieszkania z wtórnego rynku nieruchomości przy oprocentowaniu 6,5% na 30 lub 40 lat nasza rata wyniesie odpowiednio 2149,03 i 2528,27 PLN (wartość uśredniona, oferta różni się w poszczególnych bankach). Kupując takie mieszkanie od dewelopera zapłacimy miesięczne o ok. 200-400 PLN więcej. Dokładne dane przedstawia poniższa tabela:
Tabela 2. Raty kredytu hipotecznego przy 30- i 40-letnim okresie spłaty.
źródło: http://kalkulator.kredyt-hipoteczny.biz.pl
Dlatego też większość wrocławskich studentów decyduje się na wynajem mieszkania bądź też pokoju w domu studenckim. Biorąc pod uwagę wariant drugi należy się liczyć z wydatkiem rzędu 280-400 PLN miesięcznie. Oczywiste jest, że decydując się na zamieszkanie ze współlokatorami koszty te będą niższe. Za pokój 2-osobowy opłata w domu studenckim wyniesie 300-380 PLN, natomiast w 3-osobowym 280-340 PLN miesięcznie. Wiadomo jednak, że ilość miejsc w akademikach jest ograniczona, dlatego studenci zmuszeni są do szukania mieszkań na rynku wynajmu.
Jak wynika z raportu Wynajem.pl średnia cena najmu za mkw. od stycznia do maja spadła o 3 zł. W styczniu 2009 roku wyniosła ona 41 PLN, w lutym 40 PLN, natomiast od marca do maja utrzymywała się na stałym poziomie i wyniosła 38 PLN. Przykładowo, w styczniu br. za wynajem 50-metrowego mieszkania zapłaciliśmy 2050 PLN, natomiast w czerwcu już 1900 PLN. Tak więc dla 50-metrowego mieszkania spadek czynszu wyniósł odpowiednio 150 PLN.
Tabela 3. Ceny w PLN/mkw. za wynajem mieszkania we Wrocławiu od stycznia do maja 2009 roku.
źródło: Wynajem.pl
Warszawa zajmuje w rankingu 41 miejsce. Analizowane stawki uwzględniają wszystkie koszty, jakie najemca musi ponieść, jeśli chce wynająć biuro w najlepszych biurowcach w Warszawie - czynsz, koszty eksploatacyjne, ewentualne inne opłaty. - Teraz odnotowujemy znaczne spadki podstawowych stawek ofertowych nie tylko w Centrum Warszawy, ale również w pozostałych dzielnicach, jak też innych miastach regionalnych. Szacujemy, iż od czasu, gdy czynsze osiągały najwyższy pułap, czyli od połowy 2008 r., najwyższe stawki zostały obniżone średnio o 20 - 25% w Centrum oraz 10 - 15% w pozostałych lokalizacjach w stolicy - czytamy w raporcie. Spowolnienie ekonomiczne zdecydowanie zahamowało popyt na nowe powierzchnie biurowe i spowodowało wzrost ilości pustostanów w budynkach istniejących oraz tych w budowie.
Jednocześnie jest to najbardziej korzystny czas dla najemców, którzy zmuszeni są do poszukiwania nowego biura. Deweloperzy znacznie bardziej skłonni są do negocjacji, do oferowania większych zachęt i upustów, zwłaszcza w budynkach będących jeszcze na etapie budowy. Okazją mogą być również oferty podnajmu, które coraz częściej pojawiają się na rynku.
Charles Wardroper, Dyrektor Zarządzający w firmie CB Richard Ellis w Polsce, powiedział: "Najprawdopodobniej największe spadki mamy już za sobą. Przewidujemy, iż do końca 2009r. zanotujemy jeszcze kolejne obniżki, jednakże nie powinny one być aż tak drastyczne, jak to miało miejsce do tej pory. W średnim okresie czasu, takie unormowanie się cen niewątpliwie będzie miało korzystny wpływ na rynek zarówno najmu, jak też inwestycyjny w Polsce, która w porównaniu do innych krajów stawała się coraz mniej konkurencyjna."
W najdroższej lokalizacji świata, w centrum Tokio, za metr kwadratowy biura trzeba zapłacić ponad 124 euro. Na kolejnych miejscach znajdują się londyński West End (około 116 euro za mkw.), Moskwa (około 115 euro za mkw.) oraz Centralny Obszar Biznesu w Hong Kongu (ponad 100 euro za mkw.). W czołówce najdroższych biur na świecie, znalazły się również inne europejskie miasta - Paryż (około 77 euro za mkw.), londyńska dzielnica City (ponad 70 euro za mkw.) oraz zamykający pierwszą dziesiątkę Dublin (około 63 euro za metr).
Najbardziej dynamiczny wzrost czynszów w ciągu ostatnich 12 miesięcy odnotowano w Marsylii (Francja), Perth (Australia) i Charlotte (USA). Natomiast największy spadek czynszów zaobserwowano w Singapurze, Nowym Jorku (USA) i Hong Kongu.
10 najdroższych lokalizacji świata - wynajem powierzchni biurowej
Czynsze najmu podane są w Euro za m. kw. miesięcznie, włączając opłaty dodatkowe oraz lokalne podatki.
50 najdroższych lokalizacji świata - wynajem powierzchni biurowej - 31 marca 2009
Czynsze najmu podane są w Euro za m. kw. miesięcznie, włączając opłaty dodatkowe oraz lokalne podatki
Żródło: CB Richard Ellis Research
interia.pl
Warszawa zajmuje w rankingu 41 miejsce. Analizowane stawki uwzględniają wszystkie koszty, jakie najemca musi ponieść, jeśli chce wynająć biuro w najlepszych biurowcach w Warszawie - czynsz, koszty eksploatacyjne, ewentualne inne opłaty. - Teraz odnotowujemy znaczne spadki podstawowych stawek ofertowych nie tylko w Centrum Warszawy, ale również w pozostałych dzielnicach, jak też innych miastach regionalnych. Szacujemy, iż od czasu, gdy czynsze osiągały najwyższy pułap, czyli od połowy 2008 r., najwyższe stawki zostały obniżone średnio o 20 - 25% w Centrum oraz 10 - 15% w pozostałych lokalizacjach w stolicy - czytamy w raporcie. Spowolnienie ekonomiczne zdecydowanie zahamowało popyt na nowe powierzchnie biurowe i spowodowało wzrost ilości pustostanów w budynkach istniejących oraz tych w budowie.
Jednocześnie jest to najbardziej korzystny czas dla najemców, którzy zmuszeni są do poszukiwania nowego biura. Deweloperzy znacznie bardziej skłonni są do negocjacji, do oferowania większych zachęt i upustów, zwłaszcza w budynkach będących jeszcze na etapie budowy. Okazją mogą być również oferty podnajmu, które coraz częściej pojawiają się na rynku.
Charles Wardroper, Dyrektor Zarządzający w firmie CB Richard Ellis w Polsce, powiedział: "Najprawdopodobniej największe spadki mamy już za sobą. Przewidujemy, iż do końca 2009r. zanotujemy jeszcze kolejne obniżki, jednakże nie powinny one być aż tak drastyczne, jak to miało miejsce do tej pory. W średnim okresie czasu, takie unormowanie się cen niewątpliwie będzie miało korzystny wpływ na rynek zarówno najmu, jak też inwestycyjny w Polsce, która w porównaniu do innych krajów stawała się coraz mniej konkurencyjna."
W najdroższej lokalizacji świata, w centrum Tokio, za metr kwadratowy biura trzeba zapłacić ponad 124 euro. Na kolejnych miejscach znajdują się londyński West End (około 116 euro za mkw.), Moskwa (około 115 euro za mkw.) oraz Centralny Obszar Biznesu w Hong Kongu (ponad 100 euro za mkw.). W czołówce najdroższych biur na świecie, znalazły się również inne europejskie miasta - Paryż (około 77 euro za mkw.), londyńska dzielnica City (ponad 70 euro za mkw.) oraz zamykający pierwszą dziesiątkę Dublin (około 63 euro za metr).
Najbardziej dynamiczny wzrost czynszów w ciągu ostatnich 12 miesięcy odnotowano w Marsylii (Francja), Perth (Australia) i Charlotte (USA). Natomiast największy spadek czynszów zaobserwowano w Singapurze, Nowym Jorku (USA) i Hong Kongu.
10 najdroższych lokalizacji świata - wynajem powierzchni biurowej
Czynsze najmu podane są w Euro za m. kw. miesięcznie, włączając opłaty dodatkowe oraz lokalne podatki.
50 najdroższych lokalizacji świata - wynajem powierzchni biurowej - 31 marca 2009
Czynsze najmu podane są w Euro za m. kw. miesięcznie, włączając opłaty dodatkowe oraz lokalne podatki
Żródło: CB Richard Ellis Research
interia.pl
Tym żyje rynek
Od wielu lat mówi się o zaniedbaniach w sferze mieszkalnictwa. Przede wszystkim brakuje kompleksowej i dostosowanej do warunków gospodarczych strategii rozwoju mieszkalnictwa. Większość działań charakteryzuje się fragmentarycznością, a nierzadko odnosi się wrażenie, że część rozwiązań jest "na próbę". Pojawiają się i znikają. Program "Rodzina na swoim" nie przyjął się od razu na rynku - głównie za sprawą wysokich cen mieszkań. Wtedy mówiło się o konieczności podwyższenia limitów cenowych m kw. lokali. I tak też się stało. 2 stycznia weszła jednak w życie nowelizacja ustawy, która wprowadziła korzystne zmiany - możliwość przystąpienia osób z najbliższej rodziny do umowy kredytu preferencyjnego oraz wzrost mnożnika (z 1,3 do 1,4) stosowanego do ustalenia limitu ceny. Jednocześnie sytuacja na rynku zmusiła deweloperów do obniżenia cen mieszkań. Te równoczesne działania przyniosły rezultaty - coraz większą liczbę udzielanych kredytów z dopłatami (szansa na spełnienie marzenia o własnym gniazdku dla wielu osób) oraz sprzedaż części gotowych mieszkań (pomocny dla deweloperów dotkniętych skutkami globalnych zawirowań).
Można pokusić się o stwierdzenie, że rynek nieruchomości żyje teraz kredytami z dopłatami.
Sytuację próbują wykorzystać deweloperzy
Polski Związek Firm Deweloperskich zaproponował nawet, by w ustawie zawarte zostało ograniczenie do zakupu mieszkań na rynku pierwotnym. "Rodzina na swoim" nie została jednak stworzona dla deweloperów, ale dla młodych osób, które chciałyby zakupić swoje pierwsze mieszkanie lub mały dom. Wprowadzenie takiego zapisu byłoby poważnym błędem i ograniczeniem dla nabywców. To oni sami powinni decydować, z jakiej oferty chcą skorzystać. Deweloperzy powinni przede wszystkim dostosować się do preferencji i możliwości finansowych Polaków. Skoro największym zainteresowaniem cieszą się "tanie" mieszkania, to jest to wyraźny sygnał do dokonania zmian w strategii. Deweloperzy w żadnym wypadku nie powinni opierać swojej działalności na rządowym programie, lecz samodzielnie szukać rozwiązań, które pomogą funkcjonować w różnych okresach. Ale nie tylko deweloperzy próbują wykorzystać popularność rządowego programu. Czynią to też banki. Okazuje się, że w przypadku niektórych kredytów rata kredytu z dopłatą państwa do jego oprocentowania jest wyższa aniżeli rata zwykłego kredytu.
Pierwsze gniazdko
Kilkuletnie wsparcie państwa w finansowaniu mieszkania pomaga młodym ludziom zbudować swoje pierwsze gniazdko. Wokół programu zrobiło się za dużo szumu. Niestety niektóre podmioty za bardzo próbują wykorzystać popularność "Rodziny na Swoim" i wystawiają tym samym opinię o sobie. Oby zamieszanie wokół programu nie spowodowało ograniczenia jego dostępności albo całkowitego jego wycofania. Jego popularność dowodzi, że jest potrzebny na rynku. Wystarczy przy nim za bardzo nie mieszać.
Małgorzata Kędzierska, analityk rynku nieruchomości
interia.pl
Tym żyje rynek
Od wielu lat mówi się o zaniedbaniach w sferze mieszkalnictwa. Przede wszystkim brakuje kompleksowej i dostosowanej do warunków gospodarczych strategii rozwoju mieszkalnictwa. Większość działań charakteryzuje się fragmentarycznością, a nierzadko odnosi się wrażenie, że część rozwiązań jest "na próbę". Pojawiają się i znikają. Program "Rodzina na swoim" nie przyjął się od razu na rynku - głównie za sprawą wysokich cen mieszkań. Wtedy mówiło się o konieczności podwyższenia limitów cenowych m kw. lokali. I tak też się stało. 2 stycznia weszła jednak w życie nowelizacja ustawy, która wprowadziła korzystne zmiany - możliwość przystąpienia osób z najbliższej rodziny do umowy kredytu preferencyjnego oraz wzrost mnożnika (z 1,3 do 1,4) stosowanego do ustalenia limitu ceny. Jednocześnie sytuacja na rynku zmusiła deweloperów do obniżenia cen mieszkań. Te równoczesne działania przyniosły rezultaty - coraz większą liczbę udzielanych kredytów z dopłatami (szansa na spełnienie marzenia o własnym gniazdku dla wielu osób) oraz sprzedaż części gotowych mieszkań (pomocny dla deweloperów dotkniętych skutkami globalnych zawirowań).
Można pokusić się o stwierdzenie, że rynek nieruchomości żyje teraz kredytami z dopłatami.
Sytuację próbują wykorzystać deweloperzy
Polski Związek Firm Deweloperskich zaproponował nawet, by w ustawie zawarte zostało ograniczenie do zakupu mieszkań na rynku pierwotnym. "Rodzina na swoim" nie została jednak stworzona dla deweloperów, ale dla młodych osób, które chciałyby zakupić swoje pierwsze mieszkanie lub mały dom. Wprowadzenie takiego zapisu byłoby poważnym błędem i ograniczeniem dla nabywców. To oni sami powinni decydować, z jakiej oferty chcą skorzystać. Deweloperzy powinni przede wszystkim dostosować się do preferencji i możliwości finansowych Polaków. Skoro największym zainteresowaniem cieszą się "tanie" mieszkania, to jest to wyraźny sygnał do dokonania zmian w strategii. Deweloperzy w żadnym wypadku nie powinni opierać swojej działalności na rządowym programie, lecz samodzielnie szukać rozwiązań, które pomogą funkcjonować w różnych okresach. Ale nie tylko deweloperzy próbują wykorzystać popularność rządowego programu. Czynią to też banki. Okazuje się, że w przypadku niektórych kredytów rata kredytu z dopłatą państwa do jego oprocentowania jest wyższa aniżeli rata zwykłego kredytu.
Pierwsze gniazdko
Kilkuletnie wsparcie państwa w finansowaniu mieszkania pomaga młodym ludziom zbudować swoje pierwsze gniazdko. Wokół programu zrobiło się za dużo szumu. Niestety niektóre podmioty za bardzo próbują wykorzystać popularność "Rodziny na Swoim" i wystawiają tym samym opinię o sobie. Oby zamieszanie wokół programu nie spowodowało ograniczenia jego dostępności albo całkowitego jego wycofania. Jego popularność dowodzi, że jest potrzebny na rynku. Wystarczy przy nim za bardzo nie mieszać.
Małgorzata Kędzierska, analityk rynku nieruchomości
interia.pl
- Czy mamy początek końca kryzysu? Myślę, że to jest początek jego końca, ale przed nami jeszcze dużo pracy, aby móc pełne owoce tych zmian zbierać - powiedział w niedzielę w Warszawie prezes NBP.
Jak dodał, jest wiele sygnałów i symptomów, bardzo pozytywnych. - Można więc powiedzieć, że już ten koniec kryzysu zaczyna być widoczny i powoli zaczynamy analizować możliwe scenariusze tzw. odrodzenia i powrotu na zrównoważoną ścieżkę rozwoju - podkreślił.
Skrzypek wrócił w sobotę z dwudniowego Forum Ekonomicznym w Korei.
- Dyskusja na temat kryzysu była obecna na forum w Korei. Azja jest szczególnie ważnym miejscem, dlatego tam też pojechałem, ponieważ jest tam gospodarka chińska oraz wiele gospodarek związanych z tzw. rynkami wschodzącymi. Te ostatnie będą odgrywały zapewne kluczowe role - powiedział dziennikarzom prezes NBP podczas dnia otwartego NBP.
źródło informacji: PAP
interia.pl
- Czy mamy początek końca kryzysu? Myślę, że to jest początek jego końca, ale przed nami jeszcze dużo pracy, aby móc pełne owoce tych zmian zbierać - powiedział w niedzielę w Warszawie prezes NBP.
Jak dodał, jest wiele sygnałów i symptomów, bardzo pozytywnych. - Można więc powiedzieć, że już ten koniec kryzysu zaczyna być widoczny i powoli zaczynamy analizować możliwe scenariusze tzw. odrodzenia i powrotu na zrównoważoną ścieżkę rozwoju - podkreślił.
Skrzypek wrócił w sobotę z dwudniowego Forum Ekonomicznym w Korei.
- Dyskusja na temat kryzysu była obecna na forum w Korei. Azja jest szczególnie ważnym miejscem, dlatego tam też pojechałem, ponieważ jest tam gospodarka chińska oraz wiele gospodarek związanych z tzw. rynkami wschodzącymi. Te ostatnie będą odgrywały zapewne kluczowe role - powiedział dziennikarzom prezes NBP podczas dnia otwartego NBP.
źródło informacji: PAP
interia.pl
Amatorom szybkich pożyczek bankowcy proponują dodatkowe ubezpieczenia: na życie, od utraty pracy, od następstw nieszczęśliwych wypadków. Czasami są to ubezpieczenia obowiązkowe, niekiedy zaś dobrowolne. W przypadku owej dobrowolności można mieć jednak pewne wątpliwości - często klient musi się wykazać dużą odpornością na argumenty sprzedawcy. Ten bowiem na sprzedaży kredytu z ubezpieczeniem zazwyczaj zarabia więcej.
Polisa to zresztą także spora korzyść dla banku, który z ubezpieczenia do kredytu bierze najczęściej 80 proc., a do ubezpieczyciela trafia pozostałe 20 proc. Nie mówiąc o tym, że polisa to także dodatkowe zabezpieczenie. Kredyt bezpieczniejszy jest z punktu widzenia banku tańszy. Tyle tylko, że niekoniecznie dla klienta.
W Open Finance przeanalizowaliśmy ofertę kredytów gotówkowych 21 banków dla kwoty 5 tys. zł na okres 12 miesięcy. Z banków, do których wysłaliśmy ankiety, na niewygodne dla instytucji zajmujących się consumer finance pytania nie odpowiedziały nam m.in. Dominet Bank i Euro Bank. W pozostałych instytucjach przeanalizowaliśmy oferty bez ubezpieczenia i z dodatkowymi polisami. Sprawdziliśmy też, co dzieje się z całkowitym kosztem kredytu, który pokazuje, ile musimy bankowi oddać ponad to, co od niego pożyczyliśmy. Pełne zestawienia prezentujemy w załączonych tabelach.
Najczęściej oferta banków wygląda tak, że w wariantach z ubezpieczeniem proponuje się takie samo oprocentowanie i prowizję, a do nich po prostu dolicza koszt polisy. To z kolei może oznaczać, że kredyt będzie znacznie droższy. Dla przykładu, w Cetelem Banku całkowity koszt przykładowego kredytu bez ubezpieczenia to niecałe 572 zł. Tymczasem z pełnym pakietem ubezpieczeń pożyczka kosztować będzie już prawie 1022 zł. Z kolei w Santander Banku całkowity koszt bez ubezpieczenia wynosi 738 zł, a z dwoma pakietami ubezpieczeń 1400 zł.
Kredyt z ubezpieczeniem będzie również droższy w innych bankach, choć niekoniecznie aż tak bardzo. Na drugim biegunie mamy np. Allianz Bank, gdzie zamiast 594 zł możemy zapłacić 672, 679, albo 744 zł - w zależności od wybranego pakietu ubezpieczeń. Koszty ubezpieczeń są więc niższe, ale w końcu to bank należący do grupy ubezpieczeniowej.
Niektóre banki konstruują ofertę jeszcze inaczej. Klient, który skorzysta z kredytu z ubezpieczeniem, może liczyć na niższe oprocentowanie czy prowizję. Można więc powiedzieć, że w tym przypadku banki dzielą się z klientami korzyścią, jaką mają z ubezpieczenia kredytu. Klient musi jednak zdawać sobie sprawę, że mimo tego kredyt i tak może być droższy. Nie można ulegać złudzeniu, jakie tworzy obniżka oprocentowania, która zresztą często wykorzystywana jest jako marketingowy argument.
Taka propozycja na pierwszy rzut oka może wydawać się atrakcyjna bo nie dość, że klient będzie miał tańszy kredyt, to jeszcze dostanie coś ekstra. Niestety w przypadku usług finansowych ocenianie "na oko" zazwyczaj kończy się źle dla naszego portfela.
W większości przypadków oferty z dodatkowym ubezpieczeniem są droższe, mimo że mają parametry korzystniejsze niż standardowe propozycje. Wystarczy spojrzeć na wysokość raty czy całkowity koszt kredytu. I tak dla przykładu w Invest-Banku oprocentowanie dla nowego klienta może zostać obniżone z 18,9 do 16,9 proc. w wersji z ubezpieczeniem na życie, ale kredyt i tak będzie droższy o 160 zł.
Na tym tle ciekawie wyglądają oferty db kredyt czy Alior Banku, gdzie oferta z ubezpieczeniem może być tańsza od standardowej. Tego rodzaju gratki są jednak najczęściej chwilowymi promocjami. Tak jest np. w db kredyt, gdzie oprocentowanie w wariancie z ubezpieczeniem obniżone jest aż o 10 punktów procentowych.
Wcześniej, przed rozpoczęciem promocji, obniżka sięgała tylko 2 punktów procentowych. Poza tym w db kredyt znajdziemy jeszcze kilka innych wariantów z ubezpieczeniem, niektóre z nich będą droższe niż ten przesłany nam przez bank. Co do Alior Banku to ten wciąż ma status nowego gracza walczącego o rynek, więc taka atrakcyjna oferta nie powinna dziwić.
Oczywiście bankowcy mogą odpowiedzieć, że przecież dostajemy kredyty z bonusem w postaci ubezpieczenia, które może nam się przydać. W razie utraty pracy albo wypadku to ubezpieczyciel zajmie się spłaceniem naszego kredytu.
Trzeba jednak pamiętać, że otrzymanie odszkodowania nie jest takie proste, bo w ubezpieczeniach od kredytów aż roi się od tzw. wyłączeń. Utrata pracy musi nastąpić na określonych warunkach. Nie może to być np. zwolnienie dyscyplinarne czy za porozumieniem stron. Jeśli pracodawca zaproponuje obniżenie pensji, a my odmówimy i odejdziemy, to też ubezpieczenie nie będzie przysługiwało.
Na tym nie koniec, bo czasami musimy się liczyć nawet z kilkumiesięczną karencją, czyli z tym, że ubezpieczenie będzie działać dopiero po zapłaceniu trzech rat. Są też ograniczenia co do wysokości odszkodowania, może się bowiem okazać, że obejmuje ono maksymalnie cześć rat. Trzeba też pamiętać, że to, co ogólnie nazywamy ubezpieczeniem do kredytu, może się zasadniczo różnić.
Ważny jest zakres takiej polisy, czyli czy jest to tylko i wyłącznie ubezpieczenie na życie, czy może jeszcze od utraty pracy, czy też niezdolności do pracy? To, że ten zakres może się różnić, pokazuje przykład kredytu w ING Banku, gdzie ubezpieczenie od utraty pracy obejmuje nie tylko raty kredytowe, ale również comiesięczny rachunek za prąd, gaz, i czynsz.
Ubezpieczenia do kredytów są przede wszystkim dodatkowym sposobem zarobku dla banków - i to sposobem, na który klienci zwracają mniejszą uwagę. Poza bankami, w instytucjach pożyczkowych mogą być sposobem na ominięcie tzw. ustawy antylichwiarskiej, która nie ogranicza wysokości kosztów ubezpieczeń do kredytów. Z punktu widzenia klienta ubezpieczenie kredytu w pierwszej kolejności będzie dodatkowym kosztem, choć oczywiście nietrudno wyobrazić sobie sytuacje, w których może się ono przydać. Warto jednak dobrze się zastanowić czy ubezpieczenie jest nam naprawdę potrzebne.
Wybrane oferty kredytów gotówkowych - porównanie wariantów bez i z ubezpieczeniem znajdziesz w załączniku pod tekstem
Mateusz Ostrowski, Michał Sadrak
źródło informacji:
interia.pl
Amatorom szybkich pożyczek bankowcy proponują dodatkowe ubezpieczenia: na życie, od utraty pracy, od następstw nieszczęśliwych wypadków. Czasami są to ubezpieczenia obowiązkowe, niekiedy zaś dobrowolne. W przypadku owej dobrowolności można mieć jednak pewne wątpliwości - często klient musi się wykazać dużą odpornością na argumenty sprzedawcy. Ten bowiem na sprzedaży kredytu z ubezpieczeniem zazwyczaj zarabia więcej.
Polisa to zresztą także spora korzyść dla banku, który z ubezpieczenia do kredytu bierze najczęściej 80 proc., a do ubezpieczyciela trafia pozostałe 20 proc. Nie mówiąc o tym, że polisa to także dodatkowe zabezpieczenie. Kredyt bezpieczniejszy jest z punktu widzenia banku tańszy. Tyle tylko, że niekoniecznie dla klienta.
W Open Finance przeanalizowaliśmy ofertę kredytów gotówkowych 21 banków dla kwoty 5 tys. zł na okres 12 miesięcy. Z banków, do których wysłaliśmy ankiety, na niewygodne dla instytucji zajmujących się consumer finance pytania nie odpowiedziały nam m.in. Dominet Bank i Euro Bank. W pozostałych instytucjach przeanalizowaliśmy oferty bez ubezpieczenia i z dodatkowymi polisami. Sprawdziliśmy też, co dzieje się z całkowitym kosztem kredytu, który pokazuje, ile musimy bankowi oddać ponad to, co od niego pożyczyliśmy. Pełne zestawienia prezentujemy w załączonych tabelach.
Najczęściej oferta banków wygląda tak, że w wariantach z ubezpieczeniem proponuje się takie samo oprocentowanie i prowizję, a do nich po prostu dolicza koszt polisy. To z kolei może oznaczać, że kredyt będzie znacznie droższy. Dla przykładu, w Cetelem Banku całkowity koszt przykładowego kredytu bez ubezpieczenia to niecałe 572 zł. Tymczasem z pełnym pakietem ubezpieczeń pożyczka kosztować będzie już prawie 1022 zł. Z kolei w Santander Banku całkowity koszt bez ubezpieczenia wynosi 738 zł, a z dwoma pakietami ubezpieczeń 1400 zł.
Kredyt z ubezpieczeniem będzie również droższy w innych bankach, choć niekoniecznie aż tak bardzo. Na drugim biegunie mamy np. Allianz Bank, gdzie zamiast 594 zł możemy zapłacić 672, 679, albo 744 zł - w zależności od wybranego pakietu ubezpieczeń. Koszty ubezpieczeń są więc niższe, ale w końcu to bank należący do grupy ubezpieczeniowej.
Niektóre banki konstruują ofertę jeszcze inaczej. Klient, który skorzysta z kredytu z ubezpieczeniem, może liczyć na niższe oprocentowanie czy prowizję. Można więc powiedzieć, że w tym przypadku banki dzielą się z klientami korzyścią, jaką mają z ubezpieczenia kredytu. Klient musi jednak zdawać sobie sprawę, że mimo tego kredyt i tak może być droższy. Nie można ulegać złudzeniu, jakie tworzy obniżka oprocentowania, która zresztą często wykorzystywana jest jako marketingowy argument.
Taka propozycja na pierwszy rzut oka może wydawać się atrakcyjna bo nie dość, że klient będzie miał tańszy kredyt, to jeszcze dostanie coś ekstra. Niestety w przypadku usług finansowych ocenianie "na oko" zazwyczaj kończy się źle dla naszego portfela.
W większości przypadków oferty z dodatkowym ubezpieczeniem są droższe, mimo że mają parametry korzystniejsze niż standardowe propozycje. Wystarczy spojrzeć na wysokość raty czy całkowity koszt kredytu. I tak dla przykładu w Invest-Banku oprocentowanie dla nowego klienta może zostać obniżone z 18,9 do 16,9 proc. w wersji z ubezpieczeniem na życie, ale kredyt i tak będzie droższy o 160 zł.
Na tym tle ciekawie wyglądają oferty db kredyt czy Alior Banku, gdzie oferta z ubezpieczeniem może być tańsza od standardowej. Tego rodzaju gratki są jednak najczęściej chwilowymi promocjami. Tak jest np. w db kredyt, gdzie oprocentowanie w wariancie z ubezpieczeniem obniżone jest aż o 10 punktów procentowych.
Wcześniej, przed rozpoczęciem promocji, obniżka sięgała tylko 2 punktów procentowych. Poza tym w db kredyt znajdziemy jeszcze kilka innych wariantów z ubezpieczeniem, niektóre z nich będą droższe niż ten przesłany nam przez bank. Co do Alior Banku to ten wciąż ma status nowego gracza walczącego o rynek, więc taka atrakcyjna oferta nie powinna dziwić.
Oczywiście bankowcy mogą odpowiedzieć, że przecież dostajemy kredyty z bonusem w postaci ubezpieczenia, które może nam się przydać. W razie utraty pracy albo wypadku to ubezpieczyciel zajmie się spłaceniem naszego kredytu.
Trzeba jednak pamiętać, że otrzymanie odszkodowania nie jest takie proste, bo w ubezpieczeniach od kredytów aż roi się od tzw. wyłączeń. Utrata pracy musi nastąpić na określonych warunkach. Nie może to być np. zwolnienie dyscyplinarne czy za porozumieniem stron. Jeśli pracodawca zaproponuje obniżenie pensji, a my odmówimy i odejdziemy, to też ubezpieczenie nie będzie przysługiwało.
Na tym nie koniec, bo czasami musimy się liczyć nawet z kilkumiesięczną karencją, czyli z tym, że ubezpieczenie będzie działać dopiero po zapłaceniu trzech rat. Są też ograniczenia co do wysokości odszkodowania, może się bowiem okazać, że obejmuje ono maksymalnie cześć rat. Trzeba też pamiętać, że to, co ogólnie nazywamy ubezpieczeniem do kredytu, może się zasadniczo różnić.
Ważny jest zakres takiej polisy, czyli czy jest to tylko i wyłącznie ubezpieczenie na życie, czy może jeszcze od utraty pracy, czy też niezdolności do pracy? To, że ten zakres może się różnić, pokazuje przykład kredytu w ING Banku, gdzie ubezpieczenie od utraty pracy obejmuje nie tylko raty kredytowe, ale również comiesięczny rachunek za prąd, gaz, i czynsz.
Ubezpieczenia do kredytów są przede wszystkim dodatkowym sposobem zarobku dla banków - i to sposobem, na który klienci zwracają mniejszą uwagę. Poza bankami, w instytucjach pożyczkowych mogą być sposobem na ominięcie tzw. ustawy antylichwiarskiej, która nie ogranicza wysokości kosztów ubezpieczeń do kredytów. Z punktu widzenia klienta ubezpieczenie kredytu w pierwszej kolejności będzie dodatkowym kosztem, choć oczywiście nietrudno wyobrazić sobie sytuacje, w których może się ono przydać. Warto jednak dobrze się zastanowić czy ubezpieczenie jest nam naprawdę potrzebne.
Wybrane oferty kredytów gotówkowych - porównanie wariantów bez i z ubezpieczeniem znajdziesz w załączniku pod tekstem
Mateusz Ostrowski, Michał Sadrak
źródło informacji:
interia.pl
To szósty hotel marki Angelo po Monachium, Pradze, Pilźnie, Bukareszcie i Jekaterynburgu.
Alexander Jurkowitsch z Warimpeksu powiedział, że jego spółka razem z UBM myśli o kolejnych inwestycjach w Polsce. "Tak samo atrakcyjne jak Katowice byłyby dla nas takie miasta jak Warszawa, Poznań, Gdańsk, ale też np. Białystok. Ten katowicki obiekt ma być dobrym startem do kolejnych projektów" - oświadczył Jurkowitsch.
Nowy hotel będzie miał 197 pokoi i apartamentów.
(PAP)
money.pl
To szósty hotel marki Angelo po Monachium, Pradze, Pilźnie, Bukareszcie i Jekaterynburgu.
Alexander Jurkowitsch z Warimpeksu powiedział, że jego spółka razem z UBM myśli o kolejnych inwestycjach w Polsce. "Tak samo atrakcyjne jak Katowice byłyby dla nas takie miasta jak Warszawa, Poznań, Gdańsk, ale też np. Białystok. Ten katowicki obiekt ma być dobrym startem do kolejnych projektów" - oświadczył Jurkowitsch.
Nowy hotel będzie miał 197 pokoi i apartamentów.
(PAP)
money.pl
Dniem prawa do dywidendy jest 2 lipca. Wypłata nastąpi 20 lipca.
Na dywidendę przeznaczony zostanie cały ubiegłoroczny zysk spółki, czyli 49,2 mln zł, oraz dodatkowo 99,9 mln zł z kapitału zapasowego.
Podczas walnego prezes Marek Michałowski argumentował wysokość dywidendy bardzo dobrą sytuacją finansową spółki. Na koniec 2008 roku Budimex miał 540 mln zł środków finansowych netto.
(PAP)
money.pl
Dniem prawa do dywidendy jest 2 lipca. Wypłata nastąpi 20 lipca.
Na dywidendę przeznaczony zostanie cały ubiegłoroczny zysk spółki, czyli 49,2 mln zł, oraz dodatkowo 99,9 mln zł z kapitału zapasowego.
Podczas walnego prezes Marek Michałowski argumentował wysokość dywidendy bardzo dobrą sytuacją finansową spółki. Na koniec 2008 roku Budimex miał 540 mln zł środków finansowych netto.
(PAP)
money.pl
średnia ocen: 4,5
Biura WGN
CENTRALA WGN
Czytaj dalej
